Στην πραγματικότητα, μια σταθερή δουλειά μπορεί να είναι επιζήμια για την καριέρα σας — αλλά διαβάστε παρακάτω και μην βιαστείτε να κρίνετε.
Μας διδάσκουν από μικροί την αξία της αφοσίωσης, της σταθερότητας και της σκληρής δουλειάς. Μαθαίνουμε ότι πρέπει να «πληρώνουμε τις οφειλές μας», να είμαστε συνεπείς, σωστοί και «εταιρικοί άνθρωποι». Αυτές είναι σημαντικές αξίες, χωρίς αμφιβολία. Όμως σε ποιο σημείο αυτή η νοοτροπία σταματά να μας βοηθά και αρχίζει να μας κρατά πίσω;
Οι περισσότεροι από εμάς μπορούμε να ταυτιστούμε με την ιστορία του Νίκου.
Η ιστορία καριέρας του Νίκου
Ο Νίκος είναι ένας σταθερός εργαζόμενος. Προσλήφθηκε σε τράπεζα αμέσως μετά το πανεπιστήμιο και δούλεψε με συνέπεια. Ο προϊστάμενος του τον εκτιμούσε και του έδινε σταθερές, θετικές αξιολογήσεις βέβαια ήταν και το κλίμα καλό.
Με τα χρόνια πήρε μικρές αυξήσεις, μερικές νέες ευθύνες και όλα φαίνονταν να πηγαίνουν καλά.
Μετά από χρόνια , ο προϊστάμενος του πήρε προαγωγή ως Διευθυντής. Ο Νίκος ελπίζει ότι θα προαχθεί — όμως η τράπεζα επιλέγει κάποιον «απ’ έξω». Παρότι απογοητεύεται, συνεχίζει να δουλεύει σκληρά, πιστεύοντας πως «η ώρα του θα έρθει».
Περνούν μερικά χρόνια. Ένας νέος υπάλληλος προσλαμβάνεται στη θέση εισαγωγικού επιπέδου, με μισθό μόλις 300 € χαμηλότερο από του Νίκου, παρότι εκείνος έχει σχεδόν δέκα χρόνια εμπειρίας. Ο Νίκος δεν πτοήθηκε λέγοντας στον εαυτό του ότι έχει καλή άδεια, μπόνους και πλήρη ασφάλεια και φυσικά σταθερή εργασία.
Ώσπου, λίγο πριν κλείσει δεκαετία, έρχεται η είδηση: απολύσεις. Ο Νίκος θεωρεί πως είναι ασφαλής – γνωρίζει τα πάντα, είναι «παλιός» και αξιόπιστος. Όμως καλείται στο γραφείο του HR και του παραδίδουν έναν φάκελο με τους όρους αποχώρησης.
Μέσα σε λίγα λεπτά, δέκα χρόνια αφοσίωσης εξαφανίζονται. Και τότε συνειδητοποιεί κάτι ακόμη πιο οδυνηρό: άνθρωποι πέντε χρόνια νεότεροι, λιγότερο «πιστοί», έχουν ήδη προχωρήσει περισσότερο, σε καλύτερες θέσεις, με καλύτερους μισθούς. Ο Νίκος έχει μείνει πίσω — όχι επειδή δεν δούλεψε, αλλά επειδή έμεινε ακίνητος.
Η ιστορία της Ιάκωβου
Ο Ιάκωβος ξεκίνησε ακριβώς όπως ο Νίκος στην ίδια τράπεζα, την ίδια εποχή. Μόνο που ο Ιάκωβος είχε ένα πλάνο. Ήξερε ότι ήθελε να ηγηθεί ομάδας, οπότε έβαλε στόχο να αποκτήσει συμμετοχή σε έργα και να κάνει την δουλειά του να ξεχωρίζει.
Ανέλαβε πρωτοβουλίες, πρότεινε βελτιώσεις, δικτυώθηκε με συναδέλφους και προϊσταμένους. Πολύ σύντομα, έγινε γνωστός ως «το άτομο που πρέπει να γνωρίσεις». Μέσα σε τρία χρόνια πήρε προαγωγή και έγινε επικεφαλής ομάδας.
Όταν κατάλαβε ότι έχει φτάσει «ταβάνι», χωρίς προοπτικές, δεν δίστασε. Έψαξε άμεσα, βρήκε μια νέα θέση σε μεγάλη εταιρεία — με 30% υψηλότερο μισθό και ακριβώς τον ρόλο που ήθελε. Έτσι, μέσα σε τρία χρόνια, ξεπέρασε τον Νίκο σε εμπειρία, εισόδημα και προοπτική.
Το μάθημα
Ο Νίκος αντιπροσωπεύει τον μέσο εργαζόμενο: σταθερό, αξιόπιστο, αλλά χωρίς στρατηγική. Περιμένει οι ευκαιρίες να τον βρουν.
Ο Ιάκωβος, αντίθετα, έχει στόχο, πλάνο και δράση. Δεν κάθεται να περιμένει, δημιούργησε μόνος του τις ευκαιρίες και είχε από την αρχή πλάνο για την καριέρα του.
Η αφοσίωση είναι καλή αξία, αλλά η υπερβολική αφοσίωση μπορεί να γίνει παγίδα. Οι εταιρείες εκτιμούν τη σταθερότητα, αλλά δεν θα διστάσουν να απολύσουν αν χρειαστεί ή και να σας χρησιμοποιήσουν. Αν δεν έχετε σαφή επαγγελματικό στόχο, το πιθανότερο είναι να «παρασυρθείτε» μέσα σε χρόνια στασιμότητας.
Μην είστε «ο μέσος Νίκος»
Αν δεν έχετε ξεκαθαρίσει ποιον δρόμο θέλετε να ακολουθήσετε, κάντε το τώρα. Και αν συνειδητοποιήσετε ότι βρίσκεστε σε λάθος κατεύθυνση, μη φοβηθείτε να αλλάξετε πορεία. Η καριέρα είναι δική σας, όχι της εταιρείας.
Σκεφτείτε τον εαυτό σας σαν ελεύθερο παίκτη. Ένας επαγγελματίας που επενδύει στις δεξιότητές του, αναζητά τις καλύτερες ευκαιρίες και έχει πάντα επίγνωση της αξίας του στην αγορά. Δεν χρωστάτε τίποτα περισσότερο από μια έντιμη προσπάθεια για την αμοιβή που λαμβάνετε.
Η σημασία των δεξιοτήτων και της εξέλιξης
Το να παραμένετε στάσιμοι για χρόνια στην ίδια θέση σχεδόν πάντα σημαίνει ότι η αγορά σας έχει προσπεράσει. Οι εσωτερικές αυξήσεις σπάνια ξεπερνούν το 3% ετησίως, ενώ μια αλλαγή εταιρείας ή ρόλου μπορεί να σας ανεβάσει 10–30%.
Η σταθερότητα από μόνη της δεν είναι κακή — αν όμως παραμένει εις βάρος της εξέλιξής σας, τότε γίνεται εμπόδιο. Η εμπειρία, η μάθηση και η δικτύωση είναι οι πραγματικές επενδύσεις καριέρας.
Πότε να μείνετε και πότε να φύγετε
Αν βρίσκεστε σε περιβάλλον που σας στηρίζει, σας μαθαίνει και σας δίνει προοπτική, μείνετε και εξελιχθείτε.
Αν όμως δεν υπάρχει χώρος για ανάπτυξη, αναζητήστε νέες ευκαιρίες — όχι από ανυπομονησία, αλλά από στρατηγική.
Οι επαγγελματίες που «κινούνται έξυπνα» δεν είναι job hoppers. Είναι άνθρωποι με ξεκάθαρο σκοπό και σχέδιο καριέρας.
Συμπέρασμα
Η σταθερή δουλειά μπορεί να μοιάζει ασφαλής, αλλά η ασφάλεια είναι συχνά ψευδαίσθηση.
Ο κόσμος της εργασίας αλλάζει ραγδαία και μόνο όσοι εξελίσσονται, δικτυώνονται και διεκδικούν, επιβιώνουν και προοδεύουν.
Η αφοσίωση είναι αρετή — αρκεί να μη μετατραπεί σε παγίδα που σας κρατά στάσιμους.
